МҮРГЭЛДѲѲ(Н)

ѳѳ(н) юум. н. 1) бэе бэеэ мүргэлгэ, сохилсолго (бодание): Мүргэлдѳѳндэ бэлдэһэн хуса мэтээр тэрэ Буладай нюдэндэ харагдаба (C. Цырендоржиев); 2) архитай хундагануудай тоншолдоон (чоканье): Духаряануудай мүргэлдѳѳн шэнхинэбэ (Ц.-Ж. Жимбиев); 3) шэлж. тулалдаан, байлдаан (битва, бой): Энэ хадаа Даржаа бидэ хоёрой хоёр ехэ мүнгэнэй мүргэлдѳѳн болохо гү, али хүнэй тэбэрилдэмэ харанхыда хутага жада хоёрой һэмээхэн тулалдаан болохо гү, энээниие би шиидхэхэ болохоб (Х. Намсараев).