МУХАЛАЙ

юум. н. орон дээрэхи зайн дэрэ түрүүнһээ нүгѳѳ талань, хүнэй унтахадаа хүлѳѳ табидаг тала. Мухалай тала эхэнэр хүнэй тала гэжэ тоотой байгаа. Тиимэһээ эхэнэр хүн дэгэлээ мухалай талада эбхээд табидаг байһан юм (место в юрте, противоположное изголовью, у кровати, где находилось женское хозяйство): – Үрэмнай хүн боложо, үреэмнай морин болог! – гэжэ юрѳѳһэнэй һүүлдэ тэрээнииень оронойнгоо шэрээгэй мухалай дээрэ табина. Эрэ хүн дэрэ түрүүндэ, эхэнэр хүн мухалайда гэһэн хуушан заншалай ёһоор бэлэгүүдээ тиигэжэ хоёр ондоо табяа бшуу (Х. Намсараев); мухалайда, мухалай багта ороной, унтариин хүл таладахи хубида, хүлзүүртэ (в ногах постели): Үбгэжѳѳл дуулаашагүй болон хоолойгоо шанга шангаар заһасагаагад, орон дороһоо һүхынгѳѳ гэр гаргажа, һүхэеэ тэрээ руу шэхэжэрхёод, мухалай багтаа нюужархиба (Б. Мунгонов); ◊ амандаа мухалай ядабаригүй, яһала зѳѳритэй (в полном достатке, материально обеспеченный).