МОРИТО(Й)

(Й) тэмд. н. мори хэрэглэдэг (имеющий коня, конный): Петров Жамганов хоёр газаашаа гаража, Петровынь морито разведчигүүдээ хаагуур урагшань ябуулхаяа карта дээрэ тэмдэглэбэ (Ж. Тумунов); Дамба абындаа ошожо, агнуурида түхеэрээд, Халюутын станциһаа саана моритой нэгэ үбгэниие хүлһэлжэ, тайгада буулгуулаа (Д.-Д. Дугаров); морито сэрэг морёор ябалгын ба дайшалха, сэрэгэй үйлэнүүдые ябуулхын тула хэрэглэһэн сэрэг (кавалерия): Хитад морито сэрэг үрин тарин гэһэн зѳѳдэлшэдые тала дайдаар намнабашье, хулһан соо хоргодоһон Шэлдэйе обёороогүй һэн (Б. Санжин, Б. Дандарон); морито косилка мори хүллэһэн үбһэ сабшадаг оньһон (конная косилка): Мүнѳѳ морито косилкаар, тракторай хадуураар сабшахада, болдог хонхор газарнуудтахи үбһэнэй гурбанай нэгэ хубинь лэ абтадаг (Г. Ленхобоев); моритой хүн а) мори хэрэглэдэг хүн (человек, имеющий коня); б) морёор ябаһан хүн (всадник, верховой): Энээхэн үедэ центрэй айлнуудай наада захада нэгэ моритой хүн бии боложо, үглѳѳнэй сэлмэгтэ ханхинаса дуулаба (Д. Эрдынеев).