МАРГАНГИ

1. тэмд. н. тээлмэрдэнги, халажа ядаһан, зориггүй (колеблющийся, нерешительный): Гэбэшье баһа тэдэнэй дунда ганса нэгэ хүнүүд хамараа харан, ехэл марганги түхэлтэй (Х. Намсараев); 2. наречи тээлмэрдэнгеэр, зориггүйгѳѳр (нерешительно): – Бодожо үзэхѳѳр… – гэжэ Ринчин марганги дуугараад, асуужархиба (С. Цырендоржиев).