МАНЛАЙ

1. юум. н., дээдэ 1) хүнэй нюурай дээрэхи хуби, толгойн духа, мангилай (лоб, чело): Сохо манлай дээгүүрнь боржогор жэжэхэнүүд һубад мэтэ хүлһэн бии болоно (Ц. Шагжин); 2) шэлж. юумэнэй түрүүлэн гараһан хэһэг, хуби (передовая, ведущая часть чего-л.): Манлайда ябаһан Һарюута үбгэнэй морин гансата һэр-мэр гээд, шэхээ хуумайлган, зуг татан тогтошобо (С. Доржиев); 2. тэмд. н. түрүү зэргын, түрүүлэн гараһан (передовой); манлай сэрэг түрүүлэн гараһан сэрэгэй зэргэнүүд (передовое войско).