МАНАТАЙ

тэмд. н. 1) уняартай, бүрүүлтэһэн, сайраһан (туманный): Манаанда байһан монгол сэрэгүүдые манатай һүни мэхэлжэ шадахагүй (Ж. Тумунов); 2) нюдэндѳѳ хорготой, үүлэтэй (с бельмом на глазу).