МАНА I

1. юум. н. бэедэ домтой гэгдэдэг шаргал, улабар үнгэтэй эрдэниин шулуун, манан хѳѳргѳѳр нюдѳѳ аршажа байхада, нюдэндэ манан унадаггүй гэхэ (сердолик, полудрагоценный камень красного или оранжевого цвета, разновидность халцедона); хара мана гуламняагай мѳѳгэһѳѳ бии болодог гуламняа гэһэн ургамалай үбшэн (головня): 1930 онһоо элдэб шалгагдамал үрэһэнүүд элбэгжэжэ, үхэр орооһон, хара мана мэтын хорото ургамал сэбэрлэдэг болоо (Г. Ленхобоев); 2. тэмд. н. манаар хэгдэһэн, манада хабаатай (сердоликовый); мана хѳѳргэ мана шулуугаар хэгдэһэн үнэрдэдэг үйрхэй тамхинай амһарта (халцедоновая табакерка).