МАГНАЙ

1. юум. н., дээдэ 1) хүнэй нюурай дээрэхи хуби, толгойн духа, мангилай (лоб, чело): Энэ бэшэгые дууһан уншаад байхадаа, Гомбын шарай хүхэ-сагаан боложо, магнайдань хүйтэн хүлһэн нэбтэрэн гаража, бэень үлэ мэдэг һалганажа байба (Ц. Дон); үргэн магнай үндэр, нарин бэшэ духа (высокий лоб): Эхэеэ шангаар тэбэреэд, урин һайхан нюдэдыень, нарин ута хамарыень, зүүнэй үзүүрээр зурагдаһандал нариихан уршалаатай үргэн магнайень, эртэ бууралтаһан һаншагыень энхэрэн таалаһайб гэжэ Доржо һанана (Ч. Цыдендамбаев); 2) шэлж. түрүүлэн гараһан, түрүүлһэн хуби, түрүү манлай (авангард, передовая часть): Манай сэрэгүүдэй магнайда ябаһан гвардейскэ полк… (Ж. Тумунов); 3) шэлж. ямар нэгэ юумэнэй урда тала (передняя часть): Аадар бороо шэнгеэр танкнуудай магнайда шабжаганаһан һомод түмэр мухарисые тогтооногүй (Ж. Тумунов); 2. тэмд. н. түрүү, түрүү зэргын, түрүүлэн гараһан (передовой): магнай сэрэг.