ЛУУ

1. юум. н. шажан мүргэлдэ, үльгэр онтохондо хэлэгдэдэгэй ёһоор, огторгойдо оршодог, могой түхэлтэй томо амитан (дракон): Энэ заанай нюрган дээгүүр үрэмдэһэн зайгүй олон һадаряаг нүхэнүүдһээ сэхэ ѳѳдѳѳ һубагтан гаража байгаа утаанай һабагша соо хүрмэлдэн, зургаан хүлтэй шара луу хиидэ атиралдажа байба (Д. Батожабай); Шанга дуутан олоншье һаа, луу мэтэ дуутан үсѳѳн (Оньһ. ү.); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. луугай түхэлтэй, хээтэй, лууда хабаатай (имеющий вид дракона, драконовый): Дотор ханаданьшье мүн лэ луу хээтэй хүрин бүд хүшэгэнүүдые татанхай (Б. Санжин, Б. Дандарон); Хүхэ мүнхэ тэнгэридэ хүрхирэн байдаг / Хубилгаан жэлтэй луу жэл аа хѳѳ (Дуунһаа); луу саг наранай мандаха саг, зургаанһаа найма болотор (час дракона).