ИРГYY

YY 1. юум. н., барг. 1) тэнэг хүн, мунхаг хүн, үбэштэй хүн (дурак, придурок): Тэрэ иргүүтэй бү холбооролдо гэжэ хүдий хэлээбиб шамда; 2) үбэштэйрэлгэ, эрьюутэлгэ, тэнэг ааша (дурость, глупость): Иргүүниинь ехэдээд тиигээбшта; иргүү орохо үбэштэйрхэ, тэнэг урьяха, эрьюутэхэ (дурить, глупить): Иргүүниинь ороод, бэшэhэн юумэеэ хуу таhа татажа хаяа; 2. тэмд. н. тэнэг, уймар, ухаа муутай (глупый, тупой): иргүү тархи.