ЗЭРЭМДЭГ

1. тэмд. н. 1) бэртэһэн, эбэрһэн гэмтэһэн, үлбэр (увечный): Тэдэнэр хэлэгүй зэрэмдэг абгай Дугартаа һанаагаа зобожо, тэрэмнайл выставкэ харахаһаа гадна, хэлэгүй зэрэмдэгһээ һалажа ерэһэй даа гэжэ һанаһаар, ехэл этигэл найдабаритайнууд үлѳѳ һэн (Б. Мунгонов); 2) дутагдалтай, зэмдэгтэй, одхортой (дефектный); 2) үбшэн, хүнэй бэеын дутагдал (болезнь, телесный недостаток): – Иимэ зэрэмдэгые хүнэй үхибүүн байхадань аргалжа боломоор байдаг (Б. Мунгонов).