ЗҮРЮУ

тэмд. н. 1) үсэд, хэдэр, хүнэй үгэдэ оросогүй (упрямый, несговорчивый): – Дүрбэ-табан жэл соо хамта хүдэлтэрѳѳ танай намда иимэ зѳѳлэхэнѳѳр хандахые үзѳѳгүй аад лэ, юрэдѳѳ, намайе танибагүй гээшэ гү гэжэ гайхашоод байгаалби, – гэжэ хүнһѳѳ айдаггүй зүрюу зантай Гомбоев хоротойгоор енгэлэн хэлэнэ (Ц. Шагжин); 2) харша, асатаһан, таарахаяа болиһон (противоречащий): Эдэ хоер гүн ойлгосын бэе бэедээ харша бэшэ һэн тулань юумэн бүхэн хоорондоо зүрюу удха шанартай байдаггүй (М. Батоин оршуулба); Зүүдэндэ зүрюу, һанаада һарюу; ёһодо зүрюу ябадал а) ёһо буруу, журамда харша ябадал, забхай ябадал (аморальное поведение, аморальный поступок); б) забхайралга (аморальность).