ЗҮНЭГ

1. тэмд. н. 1) хүгшэржэ ухаагаа тэхэриһэн (выживший из ума): Үхэхэ болоһон зүнэг намайгаар яахатнай гээшэб? (Х. Намсараев); 2) үбгэрһэн, һархииһан (одряхлевший, старческий): Үбгэн зүнэг ба һохор дохолон болоһон гуйраншад шадаха соогоо дуу дуулажа, зонһоо эдихэ юумэ гуйнад (Д. Батожабай); 2. юум. н. хүгшэржэ ухаа муудал (старческий маразм, слабоумие); зүнэг урьяха тархяа муудаха, ухаагаа һамуурха (выживать из ума, сходить с ума): Бишни шамайгаа Тэхын Ёндонтой холбожо байжа һаамалзахаяа, зүнэг урьяхаяа болёоб (С. Цырендоржиев).