ЗҮГГҮЙ

1.тэмд. н. һэбхи ябадалтай, забхай, тоосоогүй (беспутный, никчёмный): Зүггүй үгэ бү дуугара!; 2) тоомгүй, оромгүй (проказливый, шкодливый); 2. наречи 1) тон, ехэ, дан, маша (очень, весьма): – Болёо, – гэжэ тугаарай зүггүй хэрзэгы байһан баян хухарһан, һалганаһан хоолойгоор харюусана (Ц.-Д. Хамаев); 2) шалтагаангүйгѳѳр, ушаргүйгѳѳр (беспричинно): зүггүй энеэлдэхэ.