ЗҮБШѲѲРЭЛ

ѲѲРЭЛ юум. н. 1) һайшаал, табилга, зүб гэжэ хэлэлгэ, хорюулгүй ябадал (согласие, разрешение, санкция, одобрение): Хэрбэеэ хүнэй аргашан байбал, һүниин сагта үбшэнтэнэй уряалаар ошохо болоод, аюултай эмэй рецепт бэшэхэ мэтын ябадалнуудта мүн лэ полициин зүбшѳѳрэл абадаг һэн (Д. Батожабай); зүбшѳѳрэл хэхэ хамта бултадаа хэлсэжэ нэгэ һанал, шиидхэбэри гаргаха (согласовывать); 2) түрын бод. зүбшѳѳрэгшэдэй ябадал, зүбшѳѳрэгшэдэй политика (соглашательство).