ЗҮБТЭЙ

тэмд. н. зүб, үнэн, буруу бэшэ, зүйтэй (правильный, верный, справедливый): Зүгѳѳр тэрэ сагта хүнэй амгалан байдал үймүүлһэн нэгэ ажарай хэрэг тухай хѳѳрэбэл, зүбтэй ха гэжэ һанагдана (С. Цырендоржиев); зүбтэй зүйтэй үнэн, буруу бэшэ (правильный, верный): Ѳѳрынгѳѳ бэшэһэн баримтануудай зүбтэй зүйтэй байһанда үшѳѳ дахин ѳѳрѳѳ этигэхэмнишье ехэ (Ч. Цыдендамбаев); зүбтэй дээрэ тоолохо зүб гэжэ һанаха, зүбшѳѳхэ, һайшааха (считать правильным, соглашаться): Цыденов түргэн зантай хүн туладаа үбгэдэй хэлэһэн зүбшэлые зүбтэй дээрэ тооложо, тэрэ дороо буршагад гээд, правлени худараа унан дуһан гүйбэ (Ж. Тумунов).