ЗУГААТАЙ

тэмд. н. 1) хѳѳрүү, дуугарамгай (словоохотливый, разговорчивый): – Тиимэ, тиимэ. Мартаагүй байнат, Дамби-и, – гээд, Заяахан зугаатай, дуутай болоодхибо (Ц.-Д. Хамаев); шог (гү, али хошон) зугаатай хошонгууша, шогууша (шутливый, юморной): Шог зугаатай, хүхюутэй энэ ѳѳрсэ янзын хатарые хаража һуухада, хүнэй сэдьхэл баяраар дүүрэнэ (Д.-Д. Дугаров); Виктор хошоншог зугаатай хүбүүн hэн (Г.-Д. Дамбаев); 2) хүхюун, хүхюутэй, сэнгүү, хүгтэй, аляа, согтой (весёлый): Иигэжэ эдэ дүрбэн зугаатай һонин хѳѳрэлдѳѳ дэлгэжэ, үни удаан һуубад (Б. Санжин, Б. Дандарон); зугаатай хүхюун сэнгүү, хүгтэй (весёлый): Һаалишан эхэнэрнүүд мүнѳѳдэр баһал урдынгаа мэтээр зариманиинь зугаатай хүхюу, зариманиинь дуугай томоотой ябабашье, булта ажалдаа шамдан оролдоно (Ц. Дон); ○ аляа, дуутай, наадатай, хүхюу(н), хүхюутэй, шогтой, энеэдэтэй гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.