ЗОХИЛДОХО

үйлэ ү., угталд. залог 1) тааруу байха, тааралдаха, зохихо (соответствовать друг другу, совпадать, подходить, годиться): Сэрэгшэд хүл хѳѳрсэг алдажа, монсогойлон орёоhон шинель, үргэбшэеэ сээжэ мүрѳѳрѳѳ hуйбадаад, буугаа баряад, ерэhэн полковнигой урда үндэр набтараараа зохилдон, хоёр шэреэнги болон жагсаалда зогсобод (Г.-Д. Дамбаев); 2) хэлэ шэнж. нэрэ үгэнүүдтэй хоорондоо харилсажа тусхай залгалтануудые абаха (склоняться): Юумэнэй нэрэнүүдэй, мүн бусадшье нэрэ үгэнүүдэй падежнүүдээр зохилдожо, ямар харилсаануудые тэмдэглэнэб гэжэ хаража үзэе (Д.-Н. Доржиев).