ЗОХИДХОН

тэмд. н. 1) тааруу, таатай, таарамжатай (подходящий, соответствующий): Толя ой модон соогуур зайжа ябатараа зохидхон бургааһанай эшэ оложо, тэрээгээрээ эреэн хальһан һиилүүртэй тулгуур дархалжа оробо (Б. Мунгонов); 2) һанаанда тааруу, һайхан (приятный, милый, славненький): Басаган хүбүүнэй мэдэхэгүй ямар бэ даа нэгэ һѳѳл хүнгэхэн, зохидхон, ород дуунай аялга һалганаһан нариихан хоолойгоор татана (С. Цырендоржиев); зохидхон басаган һайхан басаган (хорошенькая девушка): Иимэ зохидхон басаган хаанаһаа гэнтэ бии болошоо гээшэб? Гармын аха Нимын басаган гэнэ гү даа? (Г. Дашабылов); зохидхон хүнжэл гоёхон хүнжэл (симпатичное одеяльце): – О, ямар зохидхон хүнжэл абаабта! – гэжэ главна врач магтаба (Б. Мунгонов); 3) зѳѳлэхэн абаритай, илдам, налгай (вежливый): Людмила Шумиловна, та зоригтой, зохидхон хүбүүтэй байнат (Г.-Д. Дамбаев).