ЗОРЁОЛХОХО

үйлэ ү. 1) ямар нэгэ юумэ хээшэ гү, али ямар нэгэн дүрэ үзүүлхэ, яаһаншьеб хэбэртэй болохо (притворяться): – Бү зорёолхо, юу асуугаабиб, харюуса гэнэб, – гэжэ басаган нугаршагүй зан үзүүлнэ (Д.-Д. Дугаров); зорёолхожо хэбтэхэ үбдѳѳшэ боложо хэбтэхэ (притворяться больным); зорёолхоһон худал, мэхэтэй, ёһото бэшэ (притворный, нарочитый): зорёолхоһон маягтай; зорёолхоһон гэхээр гүрдэлгын (провокационный); 2) зорюута юумэ хэхэ, үсэрэлдэхэ, эсэргүүгээр аашалха (делать нарочно, поступать наперекор): Гэрэлмаа юу тамхи татаха һэм даа, намайе алшуурынь асархагүй гэжэ һанахадаа зорёолхожо хэлээ гээбы даа (Ц.-Д. Хамаев); зорёолхоһон юумэдэл зорюута шэнги (как нарочно): Машинын харгы хүрѳѳд байтарнай, зорёолхоһон юумэдэл, урда гүбээгэй саанаһаа гурбан машина һубарилдан, тооһо бурьюулан гаража ерэбэ (Ц.-Д. Хамаев).