ЗОРГООРОО

1. наречи 1) ѳѳрынгѳѳ дураар, хэнһээшье һурангүйгѳѳр, зүбшѳѳрэлгүйгѳѳр (самовольно, по своему произволу): Ѳѳдэгүй муу юумэнэй гү, али гашуудал зоболонгой болоходо, Дардай бѳѳ заабол ерэнхэй, һүзэгшэ хүнүүдые зоргоороо заргашалжа, аманһаа хѳѳһэ буратар бѳѳлэдэг байгаа (М. Осодоев); зоргоороо аашалха (гү, али орохо, ошохо) ѳѳрэ дураар болохо, мунгаха, замбуурхаха (самовольничать, самодурствовать, бесчинствовать): Острогто Николай Овчинников үлѳѳд, зоргоороо аашалжа байна һэмнэй (Б. Санжин, Б. Дандарон); Баринай зүбшѳѳлгүйгѳѳр губшахагүй байха, – гэжэ үбгэн энеэбхилэн хэлэбэ. – Юундэ зоргоороо орохо һэм даа (Ч. Цыдендамбаев); Хүн зоной амгалан һайн һанаатай хадань, бүри зоргоороо ошошоо юм байнал, зүнэг баармашни! (Б. Мунгонов); 2) дураараа, һанаашаараа, һанаһан тээшээ (в своё удовольствие, как хочется, как душа пожелает): Энэ болотороо бэлшээридээ зоргоороо ябаһан зээрдые набтар буряад шаргада арайл гэжэ хүллэбэ (М. Осодоев); 2. тэмд. н. ѳѳрѳѳ мэдэлтэй, дураараа ябадаг (самовольный): Ямаршье зоргоороо үхибүүн гээшэб.