ЗОРГОН

юум. н. ааша, дураараа бололго (произвол, воля): Хаан гүрэн түрэдѳѳ хамагые шиидхэхэ аргатай: хэһээлтэ үзүүлхэ гү, али шагнал хайрлаха тэрэнэй зоргон (М. Батоин оршуулба); (дура) зоргон соо(гоо) а) ѳѳрынгѳѳ дураар, хэнһээшье һурангүйгѳѳр, зүбшѳѳрэлгүйгѳѳр (самовольно, по своему произволу): Харин муу дураа хүрѳѳ һаа, үхэһэн Гордоноор шалтаг хэжэ, зоргон соогоо дайн сэрэгээр тонуул хээшье хадань, тэдэниие хорихо хуули дэлхэй дээрэ үгы ха юм! (Д. Батожабай); б) дураараа, һанаашаараа (в своё удовольствие, как хочется, как душа пожелает): Үдэшэндѳѳ, сүлѳѳтэй байбал, миниидэ ерэдэг бай. Зоргон соогоо хѳѳрэлдэхэбди, зай гү? Заабол ерээрэйш, би хүлеэхэб (К. Цыденов); в) тоомгүйгѳѳр (озорно): Юрэдѳѳ, элдэб эсын, бололтой болохошьегүй юумэнүүдээр наадажа, ѳѳһэдынгѳѳ дуран зоргон соо ябана ха юм (Ц.-Ж. Жимбиев); г) убайгүйгѳѳр, һэнгэргүйгѳѳр (нагло): Дээрээ аха захагүй, дуран зоргон соогоо миниихи зүб гээд, ѳѳрһѳѳ дээшэ хүнүүдэй үгэ тоонгүй, дээрэһээ ерэһэн захиралтануудые дүүргэнгүй ябадаг үеш дүүрээ! (Д. Эрдынеев).