ЗОБОЛОН(Г)

(Г) юум. н. 1) ядарал, тулилга (мучение, страдание): Эдэ хоёрой хамта ябаһан сагтань ямаршье зоболон, гуниг гэхэ мэтын мууда тоотой юумэнүүд эдээнтэй тохёолдохогүй (Ц. Шагжин); Зоболон гасалан хоёр зургаа хоноод ерэхэ, зол жаргал хоёр зуу хоноод ерэхэ (Оньһ. ү.); зоболон ядарал тулилга (страдания): «Ай халаг даа, үгытэй хүн зоболон ядаралһаа гараха аргагүй юм гү даа», – гэжэ зосоогоо халагланам (Ц.-Д. Хамаев); зоболон эдлэхэ (гү, али үзэхэ, амсаха), зоболондо нэрбэгдэхэ тулиха, ядарха (страдать, испытывать страдания): Баарһан даа, бүхы наһаараа зоболон эдлэжэ ябаха хубитай хүн байба гээшэ гү? (С. Ангабаев); Зоболон үзѳѳгүй хүн жаргал мэдэхэгүй (Оньһ. ү.); Түймэртэ үгырһэн нилээд олон эндэхи айлнууд ойро тойронхи губернинүүдээр орохо гэр, эдихэ хоол бэдэржэ, зоболон амасан тэнэдэг (Ч. Цыдендамбаев); Зоболондо нэрбэгдэ нэрбэгдэһээр, хорин таба-хорин зургаатайһаа эхилжэ үһэмни сайшаһан юм (Ц.-Д. Дамдинжапов); 2) гашуудал, шаналал, уйдхар (скорбь, печаль): Архи зоболон гашуудалда дортоохоһоо бэшэ юу туһалхаб даа (С. Доржиев); 3) будд. тулиха ябадал (страдание): Хүнүүдэй ажаһуугша энэ Замби түбиин уйдхар гашуудалта оршолон: ами наһан – зоболон, үтэлэлгэ – зоболон, үбшэлэлгэ – зоболон, үхэл – зоболон (М. Батоин оршуулба); ○ гасалан, гашуудал, уйдхар, хашалан, ядарал гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.