ЗАЛАА

1. юум. н. 1) буряад малгайн оройдохи улаахан сасаг (красная кисточка на остроконечной бурятской шапке): Доржын гэрэй баруун талада юрѳѳлшэ Оодон үбгэн залаадаа хадаг уянхай, дээдэ тобшоёо тайланхай, тэбхэрхэнээр хэршэһэн хониной һүүл дүүрэтэр хэһэн тэбшэ үбэр дээрээ табяад, забилан һууна (Х. Намсараев); Зан зандаа зохид, залаа малгайдаа зохид (Оньһ. ү.); Залуухан хүбүүн залаадаа эдеэтэй (таабари, хоолос); 2) модоной һаглагар орой (пушистая верхушка дерева): Зандан модон хатууш һаа, / Залаа дээрээ уян юм, / Залуу зүрхэн хурсаш һаа, / Замууд тойроод нарин юм (Х. Намсараев); 3) хоолос, сасаг (колос, метёлка): …басаган альган соогоо таряанай залаа үйрүүлэн, орооһыень амандаа хээд жажална (Ц.-Ж. Жимбиев); 4) шубуудай толгой дээрэхи улаахан улхан, орбойһон үдэ (гребень, хохол у птиц): Энэ үедэ улаахан залаатай алаг эреэн тоншуул түүдэгэй ойрохи хубхай шэнэһэнэй оройдо ниидэн ерэжэ һуугаад, … хатажа дордойһон модоной хальһа дорьбоотойгоор нарьюулаадхина (Д.-Д. Дугаров); 5) сэсэгэй эрэ эрхэтэн, уурай нюдүүр шэнги гадаа түхэлтэй; тэрээнһээ хиидэһэн тооһон үрэ сэсэгэй нүгѳѳ хубида тудажа, үрэ жэмэс зангиран бии болодог (тычинка цветка): Ашаа шэрэдэг адуу морид гээшэмнай хээрэ бэлшэхэдээ ягаан, улаан сэсэгэй залаае шэмхэлэн эдихэгүй, харин бодото ногоо шүүрэдэг ха юм (Ч. Цыдендамбаев); 2. тэмд. н., үсѳѳн һаглагар, олон һалаатай (раскидистый, ветвистый): Залаа модондо залин унахаяа айдаггүй, залуу хүндэ үхэл дабтахаяа айдаггүй (Оньһ. ү.).