ЗАЙТАЙ

тэмд. н. 1) сүлѳѳтэй, сүлѳѳ газартай, холо, алад; талмайтай, газар талмайтай (находящийся на расстоянии; имеющий площадь): Голой саана хоёр модо зайтай газарта тосхоной гэрнүүд харлан харагдана (Г.-Д. Дамбаев); Буряад орон 358 мянган дүрбэлжэн километрһээ үлүү зайтай; нилээд зайтай нилээд холо, алад (довольно отдалённый): Тиихэдэ НП-һээ зүүн ба баруун тээшэ нилээд зайтай газарта дивизионно артиллериин батарейнүүд (Ж. Тумунов); 2) забһарлалтай (имеющий перерыв): Эшелон бүхэнэй гарахаһаа түрүүн табан минутын зайтай байхада, дрезинэ үнгэрхэ юм (Б. Шойдоков); 2. наречи сүлѳѳ газартай (свободно): Эндэ зайтай байна, һуугты!