ЗАЙЛАШАГҮЙ

1. тэмд. н. заабол болохо юумэн, зайлажа болохогүй юумэн, эрхэ бэшэ, хэрэгтэй (неизбежный, необходимый): Хүбүүн зайлашагүй аюулай аманда хүрэжэ ерээд байһанаа гэнтэ ойлгобо (Д.-Д. Дугаров); зайлашагүй хэрэг заатагүй хэхэ ёһотой юумэн (необходимое дело): Хурсадаһан бэлэн хюрѳѳнүүдые һэлгэн табиха, баһа халаанай мори һэлгэн хүллэхэ гэхэ мэтэ мэдээжэ зайлашагүй хэрэгээр ойро зуурахан саг соо зогсодог байгаа (Х. Намсараев); зайлашагүй ушар гараа хадань ехэ хэрэгтэй хадань (в случае необходимости); зайлашагүй хуби заяан ээллэжэ болохогүй хуби заяан (фатум, неизбежная судьба): Автобусай дондороондо һэжэрүүлжэ үлгыдүүлжэ ябаха зуураа анха түрүүн Галдантай автобус соо танилсаһанаа һанажархёод, угаа үргэлжэлүүлхэ гэһэн зайлашагүй минии хуби заяан иимэл байгаа гээшэ ааб даа гэжэ бодомжолноб (Д. Доржиева); 2. наречи заабол, үгэ дуугүйгѳѳр, хэлсээнгүй (неизбежно, безоговорочно, безусловно): Санагүй хүн һарьдагай саһанда хаагдажа, зайлашагүй хосорхо үйлэтэй гэлсэдэг лэ (Д.-Д. Дугаров).