ЗАЙГҮЙ

тэмд. н. сүлѳѳ газаргүй, забһаргүй (не имеющий промежутка или места): Хүлѳѳ табиха хуурай зайгүй уһа зуужа нилсайшаһан газар (К. Цыденов); бээлэй табиха зайгүй бүтүү, бүглүү, дүүрэн – зоной олоор сугларһан газар тухай (≈ яблоку негде упасть): Хотын захиргаанай танхим соо бээлэй табиха зайгүй: гулваае һунгаха гү, али томилхо гү гэһэн асуудал олоной зүбшѳѳндэ табигданхай.