ЗАДАРХАЙ

тэмд. н. 1) нээлтэтэй, сэлеэтэй, онгойлгоотой, ангайлгаатай (открытый, раскрытый, обнажённый): Ханзын саана һууһан задархай шэлтэй архиин байһые мэдэжэ һууһан Галданда һуужашье һуухань бэрхэтэй болошобо (Г. Дамбаев); ама задархай хүн үргэ амаа барижа шадахагүй, олон юумэ дуугардаг, шашаг хүн (болтун); 2) һандархай (разобранный, разрушенный): Задархай пеэшэн, шэлгүй сонхо, … баруун хойто углуудань бурханай шэрээ хухархай хүлнүүдээрээ ѳѳдѳѳ харашоод хэбтэнэ (С. Цырендоржиев); 3) убайгүй, тунгаасагүй (распущенный, развязанный).