ЗАБХАЙ

тэмд. н. һамуу һальхай, хүнгэн ябадалтай, һайзгайруулагдаһан, забаан, гутамшаг (распутный, пошлый): Магадгүй Норжимо Пүрбэ Доржиевичһаа бэшэ, харин үгэнүүдһээ, тэдээн соохи забхай удха ба бодолнуудһаань эхин түрүүн һогтожо болоо гү? (А. Жамбалдоржиев); забхай хүн гутамшаг хүн (циник, пошляк); забхай шог бэлин шог, бэлин шэбшэг үгэ (дешёвые шуточки, сальности); забхай һамгаша зальхай һамуун, эхэнэрэй хойноһоо шэргүүсэлдэдэг, гүйдэһэлдэг (распутный, любящий волочиться за женщинами): Тэрэ Мантаг гээшэшни анханһаа забхай һамгаша хүн ябаа юм. Залуу бэреэдүүдые яһала хүлгүүлһэн, хэрүүл шууяа үүдхүүлһэн барнааг байха (М. Осодоев).