ЖЭНТЭЙ I

1. тэмд. н. 1) татасатай, адар хүндэ; нилээд ехэхэн шэгнүүртэй, (весомый, увесистый): Энээн соотнай жэнтэйхэн юумэн байна, алтан бэшэ гү даа?; 2) горитой, шанартай, hайн, үнэтэй (значительный): Тиимэһээ хубхай ехэ, даар дархи ашаа шэрэхэгүй, харин багашагшье һаа, зүгѳѳргүй жэнтэй, ехэ сэнтэй түхеэрэлгэ хэрэгтэй (Д. Эрдынеев); 2) хара сагааниие хахалан хэлэһэн, яhан дээрэнь хэлэhэн, няд гэмэ (веский): жэнтэй үгэ; 2. наречи няд гэмээр (веско).