ЖОДОО

юум. н. 1) нарһанай түрэлэй мүнхэ ногоон шэлбэһэтэ модон (пихта): Сэсэрлиг соо ургаһан мойһон, жодоо, хуһан, хасуури болон хушын үдхэн шэлбүүһэдэй забһараар һарын жэнгүй сайбар гэрэл харбан, залуу хоёрые бэдэрһэншүү (С. Цырендоржиев); 2) жодоогоор хэһэн тулуур (палка или трость из пихты); жодоо бариха а) гартаа модо бариха (брать в руки палку); б) шэлж. бѳѳ болохо (становиться шаманом); 3) бѳѳ жодоогой холтоһон, тэрэниие үргэлэй амитаниие, архи, эдеэ арюулхын тула ууюулдаг, мүн бѳѳгэй зэргэ болон хэрэг бүтээхэ шадал элирхэйлдэг (пихтовая кора): Тахилай урда ошожо, һэхэржэ һуугаад, нэгэ аяга архи ууһанай һүүлдэ, зулаһаа жодоогоо носоожо, арюулна (Х. Намсараев); мухар жодоо хэрэгээ хүүлээгүй бѳѳнэрэй хэрэглэдэг байһан жодоо модоной холтоһон (пихтовая кора, которой пользуются непосвящённые шаманы); намаата жодоо хэрэг хүүлэһэн бѳѳгэй хэрэглэдэг байһан, мүшэртэ һуулгагдаһан жодоо модоной холтоһон (насаженная на специальную веточку кора, которую получает посвящённый шаман); дүүрэн жодоо мүшэртэ бүхэлэгдэһэн жодоогой холтоһон, сагаан болон бараан боро гү, али хара зурамуудаар гоёогдоһон байдаг; тэрэнь бѳѳгэй сагаан гү, али хара удха харуулдаг; дүүрэн жодоо бѳѳгэй хоёрдохи хэрэгэй һүүлээр үгтэдэг (пихтовая кора, которая вручается шаману после второго посвящения); ◊ хуша гэжэ үгэтэй парн. хэрэгл.