ЖИИЯХА

тэмд. н. 1) үргэлжэлһэн, эшхэрһэн абяа гаргаха (протяжно звучать, издавать свистящий звук – напр. о летящей стреле): Ямар нэгэ хүгжэмэй эхин шэнгеэр хооһон хүнэгэй оёор сохин хүнхинэдэг … Уданшьегүй хѳѳһэтэн дүүрэн жиияна (Ц.-Ж. Жимбиев); Бороо жиияжа ороно; 2) ааяха, һиинаха (гудеть, жужжать – о насекомых): Гансахан эдишэ ууша бэдэржэ, иишэ тиишээ тооһорон ниидэһэн үлэн боргооһо батаганануудай гомдолтойгоор жииян дуулалдахань шэхэндэ хашартайгаар соностоно (Ц. Дон); 3) шэлж. налайха, түни түбшэн байха (наслаждаться): Баһа нэгэ хэды томохон тугалнууд горхоной наагуурхи ногоолиг нуганууд дээрэ жииян бэлшэжэ ябана хэбэртэй (Б. Мунгонов).