ЖАБЖА

, жабжуур юум. н. аманай углуу ба хасар (уголки рта): Туранхай яһалиг нюур дээрэхи жабжань һанжагад гээд, ута хоолой дээрэнь байгаа хулганын шэнээн түбэнги дээшэ доошоо һолжороод абана (Д. Батожабай); шүлһэниинь жабжаарынь гоожоно аманайнь углуугаар шүлһэниинь гоожоно (по углам рта текут слюни); ◊ хоёр жабжаараа гаратар (гү, али гоожосо) садатараа, хоёр хасараараа дүүртэр (до отвала, за обе щёки): Бэлэхэнээр салин хүлһэ олоод лэ, дулаан гэртэ хоноод лэ, хониной мяха хоёр жабжаараа гаратар хүлхѳѳд лэ ябана хаям даа (Б. Мунгонов); жабжаараа хѳѳһэ хаяха ехээр сухалдаха, дураа гутаха (≈ брызгать слюной): Минии hанахада, яб гэмэ харюу үгэхэ хэрэгтэй. Гэбэшье хэмhээ үлүүгээр анхаралаа табижа, «жабжаараа хѳѳhэ хаягшадые» баясуулhанай хэрэггүй (Ц. Дамбиев); жабжаяа хүдэлгэхэ юумэ эдихэ, эдеэлхэ (есть, кушать): Тиимэhээ би таанадhаа гансаараа үлэжэ, гүрѳѳhэнэй иимэ бороотой сагта бэлшэдэг газараар шудараад, мүнѳѳ үдэшэ бултанайнгаа жабжаяа хүдэлгэхэ юумэ олооб даа, – гэсэгээн, Хаймшаг олоhон олзоёо нүхэдhѳѳ харамнаха хэбэргүйгѳѳ мэдүүлбэ (Ш.-Н. Цыденжапов).