ЁРОГОР

рогор тэмд. н. 1) ута аад, хурса, ѳѳдѳѳ ёдойһон, ёдогор – эбэр, хадхуур г.м. тухай (длинный и острый, торчащий): Һалаатай ёрогор баханань, дүүжэн модониинь тэрэл зандаа үлэнхэй, шангахан һалхинай буухада, шуургалхада найгажа, хахинажа байхал даа (М. Осодоев); 2) үндэр нарин аад, туранхай, унжаганаһан, унжагар – хүн тухай (высокий и худой – о человеке): Дондогой Дамдин гэжэ ёрогор ута бэетэй буряадһаа ондоо буряад һэн.