ЁОЛОХО

үйлэ ү. гэншэхэ, ёо-ёо гэхэ (стонать): Хүгшэн мүнѳѳ Цэрэмжэдэй яажашье үбдэһые мэдэнгүй, тэрэнэй ёолохо бүхэндэ зүрхэеэ доһолжо, бэе тээшээ нэнгүүлэн тэбэринэ (Ж. Тумунов); Һалхин эшхэрнэ, һанаа алдан ёолоно, мэдээгээ алдажа унаһан хүбүүнэй һамбай үһые эльбэжэ, нюурыень хүйтэн саһаар шэрбэнэ (З. Гомбожабай); ёолохо гэншэхэ (гү, али ёншохо, ёгшохо) зай забһаргүй ёо-ёо гэхэ (стонать, стенать без конца): Теэд тэрэнь амаа ангайлгажа, нюураа уршылгажа, шэмээгүйгѳѳр ёолоод гэншээд, хүбүүнэй гарыень хабирга дээрэһээ этэржэрхибэ (Б. Мунгонов); – Танай ёолохо ёншохо хэсүүл, – гэжэ Табдан хорибо (С. Ангабаев); «Ай бурхан», – гэжэ таагдашагүйгѳѳр гүбэрэн, үбдѳѳшьегүй һаа, ёолон ёгшон, орон дээрээ һүүжээ урилдаг (Ц.-Д. Хамаев); ёолохо абяан гэншээн (стон, стоны): Газааһаа үе-үе болоод лэ, хүгшэн басаган хоёрой шашхалдаха, ёолохо абяан дуулдана (Ц. Шагжин); аргаахан ёолохо аалиханаар гэншэхэ (тихонько стонать): Унтажа байһан эжыгээ харахадамни, туранхай хүб хүхэ шарайтай, аман соогоо гэншэжэ, аргаахан ёоложо хэбтэнэ (Ц. Дон); ○ гэнгинэхэ, буйлаха, оолохо, ойлохо, уйлаха гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.