ЁОЗОГОР

тэмд. н. 1) үндэр аад, нарин гү, али туранхай (высокий и тонкий или худой): Мүнѳѳнэй залуушуул урданайнгаа буряад түхэлһѳѳ холодожо, ёозогор-ёозогор бэетэй, ута нарин хүлтэй болонхой; 2) шэлж. дээрэлхэг, сэнэггүй, бүдүүрхүү (высокомерно щепетильный, важный): Ноёд һайд болохолоороо зарим уйтан дотортой, мухар бодолтой зон ёозогор болоодхидог ха.