ЁМПОГОР

тэмд. н. 1) уралаа жэмылгээд омогоор харагдаһан (имеющий важный вид со сжатыми губами): Эгээ урда рядта ёмпогор ноён һайд һууна; 2) сэл. бүтүү, үгэ дуугүй, дураа гутаһан, сэдьхэлээ ханаагүй (неразговорчивый, недовольный): Ёмпогор бэрты болоод байнадь.