ЁГТО

1. юум. н. шог, шог наадан, наада барилга, енгүү (ирония, насмешка): Хүнэй хэлэһэн үгые ёгто гэжэ бодожо яашье болохогүй ха юм (Ц. Шагжин); ёгто шагта болохо, ёгто гаргаха шоглохо, хоротойгоор хандаха, енгүү зан үзүүлхэ (ёрничать, насмехаться): – Хэн гэжэ байжа юумэ мэдэхэгүй аад, Гармуудай, ёгто шагта бү боло (З. Гомбожабай); Үнѳѳхил ёгтоёо гаргаба: – Эртээр суурхаһан эхэнэр эрэшүүлэй нааданхай болошодог гэлсэгшэ (С. Цырендоржиев); 2. тэмд. н. 1) шоглоһон, шог наада бариһан, енгүүтэй (иронический, насмешливый): Сэрэнцүү ерэ ерэһээр ахалагша һаалишанһаа иимэ адаалхай ёгто үгэнүүдые шагнахадаа, сэдьхэлынь ехэл тиимэ хүндүүлхэй болошобо (Ц.-Ж. Жимбиев); 2) хууш. монг. элирхэй бэшэ, далдалһан удхатай (аллегорический, иносказательный): ёгто найруулга.