ЕХЭХЭН

1. тэмд. н. яһала ехэ, яһала элбэг, ехэшэг, томошог г.м. (довольно большой, значительный): Зоной нюдэн доро намайе ехэхэн алдуу гаргадаг, хүтэлбэрилэгшэ ябажа шадахагүй хүн гэжэл харуулха гэһэн ябуулга хэһэн шэнгит (Д. Эрдынеев); – Ѳѳрын мэдэлэй машинатай хадаа Жаргал ехэхэн ноён болоо байна (Г.-Д. Дамбаев); ехэхэн хуби томошог хуби (довольно большая часть); 2. наречи мэдэхээр, мэдэгдэмэ (довольно сильно, ощутимо, в достаточной мере): Ямар харюу үгэһэнһѳѳнь энэ хэрэгынь ехэхэн дулдыдаха, ажаябадалдань саашадаа ехэхэн нүлѳѳлхэ хэбэртэй (Д. Эрдынеев).