ЕХЭЛ

тэмд. н. 1. ехэнхи ушарта шангадхаһан түрүү үгэ мэтээр хэрэгл. тон, угаа, үлүү, горитой (чересчур, слишком, очень уж): Минии хажууда һуугша хүн энэ уулзалгаһаа ехэл сэдьхэлээ хүдэлһэн хэбэртэй, һанаанда дарагдажа, үни удаан тэдэнэй хойноһоо алдангүй хаража һууба (Ц. Шагжин); 2. ямар нэгэн үйлын бүтэсэ тухай һэжэглэлгэ харуулһан мод. ү. (как бы не так): Ехэл олохош.