ДЭЭРЭЛХҮҮ

, дээрэлхэг тэмд. н. ехэрхүү, һайрхуу, омог (высокомерный, хвастливый, гордый): Дэлхэй дээрэ үзэгдѳѳгүй дээрэлхүү тэнэг хүн (Д. Батожабай); дээрэлхүү огсом (гү, али шэрүүн) ехэрхүү, бадарган, солгёон (высокомерный, грубый): Теэд муушни гэхэдэ, хүн зонтой түбшэн даруугаар хѳѳрэлдэжэ шаданагүйш, халтад лэ гэхэдээ дээрэлхүү огсом, зандарган хэрзэгы зан гарганаш (М. Осодоев); Морин гээшэмнай хүн шэнги дээрэлхүү шэрүүн абари зан тэсэдэггүй, зѳѳлэхэн һайн, гэрэлтэй юумэ худар тэгүүлдэг ха юм (Ц. Шагжин).