ДЭЭРМЭ

юум. н. буу зэбсэг, эритэ мэсэ мэтын зэр зэмсэг болон хүшэ хэрэглэн юумэ буляан абалга (разбой, ограбление): Иимэ саһа бордоһотой, шуурга һалхитай һүниие һамбаашалжа, шононууд зорюута холын дээрмэдэ гараһан байгаа хаш (Б. Мунгонов); дээрмэ хэхэ буу зэбсэг, эритэ мэсэ мэтын зэр зэмсэг болон хүшэ хэрэглэн юумэ буляан абаха, тонохо (грабить, разбойничать): Манай хори буряаднарай ород гүрэндэ хамжаад, Түшѳѳтэ хаанда алба түлэхэеэ болиһоорнай шалтаг барижа, тэдэнэй добтолго, дээрмэ хэхэнь түргэдѳѳ ха юм (Б. Санжин, Б. Дандарон); далайн дээрмэ онгосоор ябажа, ашаатай онгосонуудые эзэмдэн абалга (пиратство): Сомалиин эрье зайн мүнѳѳ үеын далайн дээрмэ дэлгэрэнхэй; ○ тонуул, хулгай гэжэ үгэнүүдтэй парн. хэрэгл.