ДЭН(Г)

юум. н. 1) хүбэнгѳѳр гол томожо, тоһотой амһарта соо дээшэнь шоройлгон бэхилээд гал аһаажа гэрэл тараадаг хэрэгсэл (светильня); 2) агаарта хүрэжэ хатуужадаг тоһолиг (ѳѳхэ, парафин мэтын) бодосые монсогороор түхеэржэ, дундуурнь утаһан гол татаһан гэрэл үгэдэг хэрэгсэл (свеча): Гэбэшье асариин хоёр талаар удаан ногоон бортоготойнууд тоһон дэнгүүд носоолтотой байба (Б. Санжин, Б. Дандарон); Уданшьегүй гэдэргээ орожо ерээд, Жалма үбэлэйнгѳѳ нэхы дэгэлые тайлажа, сээжэдээ дотортой дэгэлээ үмдѳѳд, стол дээрэ дүрэжэ байһан ѳѳхэн дэндээ тоһо нэмэбэ (Ж. Тумунов); шубуун дэн стеаринаар хэһэн нариихан зула (стеариновая свеча): Шубуун дэн зоной нюур гэрэлтүүлһээр бэеэ галдажа дууһадаг! (Д. Батожабай); 3) электрын элшээр гэрэл үгэдэг хэрэгсэл (светильник, лампа, фонарь): Энэ үедэ хабхар харанхые хаха зүһэн, үйлсэнүүдээр жэрылдэһэн столбнууд дээгүүрхи дэнгүүд носожо, Хангил тосхон дээрэ гэрэл толон сасаршаба (Ц.-Ж. Жимбиев).