ДЭЛЬБЭН
тэмд. н. 1) галбагар, һарайһан (широкий): Үрхѳѳрнь саһан хүрилэн ороод, задагай галыень унтараахаяа һанахадань, гурбан дүли шулуун дээрээ дэльбэн тогоогоо табинхай (Б. Санжин, Б. Дандарон); юрын дэльбэн шэхэтэ амит. томо, далбагар шэхэтэй үрэмшѳѳгэй түрэлэй амитан (ушан обыкновенный); 2) үргэн, дэлюун – ехэнхидээ үбсүүн, сээжэ тухай (широкий – о груди): дэльбэн хара сээжэ.
ДЭЛБЭН
юум. н. 1) аягын жалбагар эрмэг (отогнутые края у чаши); 2) дэльбэ, зунай дэрбэгэр тойробшотой малгайн хаяа (поля у шляпы); 3) сэсэгэй дэльбэ (лепесток цветка): Һүүлдэнь Мария Яковлевна тархяа ганхуулжа, тэндэ байһан сагаан шара дэлбэнүүдтэй сэсэг таһалжа, горхон тээшэ ошобо (А. Ангархаев); 4) ороной хүлзүүр, ба толгой талын хаяа модон (спинка кровати).