ДЭБИСХЭР

юум. н. 1) унтари, шэрдэг, хэбтэри (постель, тюфяк, матрас): Һүүлдэнь бултадаа эдеэлжэ садаад, Дармажабай баруун гэртээ унтахаяа ошоһон хойно, Дулсан айлшандаа Бүтэдмаагай орон дээрэ дэбисхэр заһаба (Б. Мунгонов); 2) дэлгэһэн, юумэнэй доро хаягдаһан, дэбдигдэһэн юумэн, түмэр, шулуун г.м. (подстилка, подложка): Боролжын оёорто нэгэ багахан балагаан баряад, доронь хуурай мүшэр, һогообори үбһэ дэбдижэ дэбисхэр хээд, Евдокия Цыдыпова шархатагшадые аргалжа захалба (Ж. Тумунов); 3) талмай, зай, орон дэлхэй (пространство): Заримдаа хүхэ сэнхир тэнгэридэ шуран хобдог харсага шубуун хүнгэхэнѳѳр далияа дэбин, үргэн талын дэбисхэр дээрэһээ шүүрэн абахаар юумэ байна гү гэжэ, хомхой хурса нюдѳѳрѳѳ хараашалан элинэ (Ц. Шагжин); 4) хууш. монг., хэлэ шэнж. үгын бүтүү үеын һүүлэй хашалган (конечный согласный закрытого слога).