ДУУРАМА

тэмд. н. 1) һажуулһан, унтахаар номгоруулһан (усыпляющий, умиротворяющий): Мүнѳѳ һая сээжэ соонь бусалан байгаа хоро үһѳѳгѳѳ тараажа, «дуурама номгон байдал» олохые тэрэ оролдоно (Д. Батожабай); дуурама аятай унтуулхаар номгоруулһан, таатай, тааламжатай (усыпляющий, приятный): Иигэжэ ябахадаа, хүнэй ухаан бодол дуурама аятай һэбшээндэ үргэгдѳѳд, эрьегүй далай ото гараха мэтээр хиидэн арилна (Г. Цыдынжапов); 2) һажанги, нойр һэргэлэн хоёрой хоорондохи (дремлющий).