ДУУНАЙ

тэмд. н. 1) хүн болон амитанай хоолойһоо гараһан гү, али ондоошье юумэнэй гаргаһан абяанда хабаатай (звуковой, голосовой); дуунай ухаан хууш. монг. абяан тухай ухаан, эрдэм, хэлэ бэшэг шэнжэлхэ ухаан, эрдэм (филология); дуунай хүбшэргэй хүнэй абяа гаргадаг, аминай хоолодо оршодог эрхэтэн, тэрэнэй аргаар хүн бусад амида юумэнүүдһээ илгаатай абяа гаргадаг, үгэнүүдһээ бүридэһэн хэлэлгэтэй болоһон (голосовые связки); 2) дууладаг шүлэглэмэл зохёолдо хабаатай (песенный, вокальный): Заримад дуунай аялга соо һэрээгээр, халбагаар мүнгэн хундага, шаажан табаг сохилсожо, дуундаа үлүү намшаг аянга оруулнад (Ч. Цыдендамбаев); Тамара хүгжэмэй училищиин дуунай отделенидэ, Ринчин багшанарай институдай түүхын факультедтэ абтаба (С. Цырендоржиев); дуунай хүгжэм дуу гүйсэдхэхэдэ наадагдаха хүгжэм (песенная музыка).