ДУУГАРУУЛХА

үйлэ ү., идх. залог 1) хэлүүлхэ, юумэ хэлэхыень баадхаха (разговорить; дать говорить): Нүхэрѳѳ хайшаншье гэжэ дуугаруулжа ядаһан Доржо абяагүй болошобо (З. Гомбожабай); дуугаруулхагүй ама ангайлгахагүй, үгэ таһалха (не давать говорить): Энеэжэ, хѳѳрэжэ эхилхэдээ хүниие дуугаруулхагүй (Д. Эрдынеев); үгэ дуугаруулхагүй огто үгэ хэлэлхэ арга үгэхэгүй (≈ зажимать рот кому-л.); 2) абяа гаргуулха, аһааха (издавать звук, включать телевизор, радио, мотор и т.п.): Муул hаа би, һайн лэ hаа ши болоно гүш? – гэжэ хэлэмсээрээ, гитарынгаа струна хургануудайнгаа үзүүрээр сохин дуугаруулба (Г.-Д. Дамбаев); дохёо дуугаруулха абяатай һэргылһэн дохёо үгэхэ (сигналить): Жолоошон ой модоной сууряататар машинынгаа дохёо утаар татуулан дуугаруулба (Г.-Д. Дамбаев).