ДУТАМАГ

1. тэмд. н. 1) ямар нэгэ юумээр дуталдаһан, багатай, хашаланда ороhон (испытывающий недостаток в чём-л.): Баргажанай буряадууд ба хамнигад зон таряаланда зохид хара шоройтой, уһатай газар дутамаг дээрэһээ, имагтал малаа үсхэбэрилхэ гэжэ оролдожо, тэдэнэй һү шэмээр амидардаг (Буряадай түүхэ бэшэгүүд); 2) хүсэд бэшэ, хүсэдгүй (недостаточный): Тиимэһээ, хэрбэеэ тэдэ мэдэсэ, шадабаринуудай үгы гү, али дутамаг һаань һурагшадай ойлгомжо элбэгжүүлхэ, элирүүлхэ шэглэлтэй ажал ябуулха шухала (С. Содномов); газараар дутамаг байдал эдлүүрилхэ газар талмай багатай байлга, газараар дуталга (малоземелье); 2. юум. н. хүрэжэ, хүсэжэ ядалга, үсѳѳдэлгэ, багадалга (недостаток, нехватка, недостача).