ДУРҺА(Н)

(н) 1. юум. н., ург. набшаһата зарим мододой һэбэрдэһэлиг, дотортоёо хуулагдадаг холтоһон (луб, лыко); 2. элирх. үүргээр хэрэгл. 1) дурhаар хэhэн, гүрэгдэhэн (лыковый, сделанный или сплетённый из лыка): Би аргааханаар эжыһээ холодон, боро добынгоо оройдо гаража, бургааһанай дурһанжэмбүүрээрээ наадажа эхилбэб (Ц. Шагжин); дурhан шархи дотортоёо хуулагдаhан холтоhоор гүрэhэн шагаййбша гутал (лапти): Жэбхүүн дэгэлтэй, дурһан шархитай мужигууд тэргэ дээрээ гаража байжа харанад (Б. Санжин, Б. Дандарон); 2) дурhанда адли үнгэтэй (цветом как лыко): Дурһан хүхэ нюуртай болошоһон подполковник Бадимбаев һалхи борооһоо халхалһан хабсагайн хормойдо шүдѳѳ хабжагануулан һууба (Б. Мунгонов).